Ik zit naast een oudere vrouw met een haarkleur die verboden zou moeten worden. Een soort onnatuurlijk oranje cyclaam. Vast een Ukrainse. Ik doe niet eens moeite iets van het gesprek met haar man op te vangen. We taxiën weer eindeloos naar de polderbaan. Echt, ik kan me geen andere luchthaven herinneren wasr ik minstens 20 - 30 minuten met een vliegtuig over een baan aan het rijen ben. Eindelijk draait het toestel voor ons 90 graden naar rechts de L36 startbaan op en zie ik hoe die vol gas de baan afstormt en de lucht in vliegt.

Dan draait ons toestel de baan op en zie ik vanuit mijn raamplaatsje dat we in een ware vliegtuigen file staan. En dan hoor ik mijn buurvrouw hardop tellen: 'Echad, steim, shalosh, arba...' In mijn hersenen begint er spontaan van alles en nog wat te kraken en springen brstofte zelden gebruikte laatjes open: Hebreeuws... Dit zijn geen Ukrainers, ik zit naast een stel Joden! Ik spits mijn oren en hoewel ik nooit zover gekomen ben dat ik een gesprek in die taal heb kunnen volgen herken ik toch woorden en zinsflarden..'Ani loh jodea', 'yella!'

De vliegtuigmotor brult en de piloot geeft vol gas en wij vliegen van de baan af en klimmen steil naar de hemel. Ik zoek naar een excuus om een gesprek te beginnen. Dan leunt mijn buurvrouw met een 'Sorry' voor me langs om met haar mobieltje een foto van ons natte groene kikkerlandje te maken. Net wat ik nodig had: 'Beseder' antwoord ik en haar arm stopt met een schokje: 'Ad medaberet Iwriet?!' vraagt ze verbaast. Helaas zijn nog niet alle hersencellen ontstoft dus het wordt een gestotter om te zeggen dat ik géén Iwriet (modern Hebreeuws) spreek. Maar het ijs is gebroken en ik heb een van mijn meest gezellige vluchten ooit. We hebben het over Israel, Amsterdam waar haar dochter woont en werkt, over politiek, het Syrische vluchtelingen probleem, over Sukkoth ons Sinterklaasfeest En nog veel meer. De tijd vliegt om..

Vlak voor de landingen wisselen we email adressen uit..

Ik denk aan een Joodse afscheidswens: 'Next year in Jerusalem... ' Wie weet?!!